دست اشغالگران و بنیادگرایان مذهبی از فلسطین کوتاه

. آنچه که مسئله را در این روزها حساس تر می کند برخی از شهروندان در راستای این سیاست شونیستی جمهوری اسلامی و فاشیست های دست راستی و نژاد پرست قرار گرفته و به روشنی با صف دشمنان جامعه سمت گیری کرده و شرایط را برای جمهوری اسلامی مهیا کرده تا بر طبل سیاست های ارتجاعی و ضدانسانی خود بکوبد.

بخش پنجم

نیروهای حشد الشعبی بارها در سرکوب خونین زحمتکشان عراق، بویژه در سرکوب جنبش دانشجویی آن درسالهای ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ امتحان پس داده اند. اینبار در ایران قرار است تجارب تروریستی و سرکوبگرانه خود را علیه دانشجویان بکار برند. قرار است آنان را به جان دانشجویان دخترو پسری که علیه حجاب اجباری مبارزه می کنند بیاندازند. آنان راعلیه دانشجویانی که برای رهایی و آزادی می جنگند بکار برند. آنان را برای مقابله با دانشجویانی که مصمم اند تا در تغییر اوضاع و شرایط کنونی نقش پیشرویی بگیرند، آماده کنند.

آنچه در واقع از جانب هواداران "خشونت پرهیزی" منع می شود انقلاب است و آنچه به نام "انقلاب" توسط این نیروها تبلیغ می شود چیزی نیست مگر تغییر رژیم یعنی تعویض یک باند در قدرت با باندی دیگر از طبقه حاکمه بدون آنکه تغییر اساسی در مناسبات تولیدی و اجتماعی حاصل گردد.

تا جایی که به توده های مردم برمی گردد، بخش های وسیع توده های مردم ومبارزین، فریب دغلکاری های امپریالیست ها را نخوردند اگر چه امروز باید بار سنگین همکاری نزدیک میان جمهوری اسلامی و امپریالیست های غربی و خدمت گزاری های اپوزیسیون چاکر منش راست به امپریالیست ها را بر دوش کشند.

شکی نیست که انقلاب موضوعی بسیار جدی است که برای عبور از این راه عظیم، سخت و پر پیچ و خمی که در پیش است باید به برنامه های ارائه شده روی کردی جدی و مسئولانه نشان داد.

درگیری نظامی در مرز افغانستان و ایران روز شنبه ۶ جوزا ( خرداد) در منطقه دوست محمد ولسوالی نیمروز و زابل پی آمدهای خطرناکی را ممکن است برای مردم در دو سوی مرز داشته باشد. این واقعه که کاملا اتفاقی نبود می تواند مردم دو کشور را در آتش جنگ ارتجاعی دیگری درگیر کند که هشیاری نیروهای سیاسی و توده های مردم در دو سوی مرز را می طلبد.

کارخانه ای که این روزها چوبه های دارش را برپا کرده است، با سرعت بیشتری کار می کند و جوانان را به جرم ابراز عقیده و یا شرکت در مبارزات حق طلبانه به پای چوبه های دار می برد یا هدف شلیک گلوله های خود قرار می دهد، زندانیان را تا خود مرگ شکنجه می کند، صحنه های خودکشی برپا می کند و یا از طرق دیگر به آدم کشی مشغول است. تنها در یک ماه گذشته نزدیک به صد نفر به اتهامات واهی به دار آویخته شده اند و حداقل ۵۰ نفر دیگر از جوانان مبارز در لیست اعدام قرار دارند.